چند روز پیش با یکی از دوستانم بر سر این موضوع تبادل نظر داشتم. محمد گفت حالا چه می شود اگر ایران هم مثل ترکیه بشود؟ یا مثل لبنان؟ اجبار حجاب را بردارند. هرکس هر طوری که دوست دارد در خیابان قدم بزند. اتفاقا اینجوری جوهره آدم ها خیلی بهتر شناخته می شود. اگر کسی بدکاره است راحت تر شناخته می شود.
تنها جوابی که به ذهن من رسید این بود که فرض کنیم حجاب را آزاد کنیم و اجازه بدهیم زن ها روسری های خود را بردارند. بعد چه می شود؟ آن وقت است که جریان رسانه ای (اصلاح طلب ها و روشن فکر نماها) که امروزه دارد بر سر حجاب
این یک تله بود. که دولت آقای روحانی ملت و کشور ایران را در آن انداخت. علی رغم اینکه بارها و بارها مقام معظم رهبری نسبت به مذاکرات خوشبین نبودند و بارها به اشکال مختلف مخالفت خود را با مذاکرات 1+5 اعلام کردند اما تصمیمات غلط و خودسر روحانی بر خلاف مصالح ملی جهت منافع یک مشت اقلیت صاحب رسانه که تمام جنجال های کشور از ناحیه این جناح اقلیت شکل می گیرد، اقدام به مذاکره با آمریکا کرد و در این مسیر اقدامات بر خلاف نظر رهبری مرتکب اقدامات غلط اندر غلطی شد که به ضرر منافع ملی کشور بود.
چهره روحانی این روزها نیاز به جلب توجه مردم دارد. رئیس جمهور غیر محبوب و محترم جناب آقای روحانی این روزها از اقشار ولایت مدار که در مطالبه حقوق ایرانی و شهروندی خود به جایی نرسیده اند مایوس شده است به همین خاطر ناچار است از ته مانده سبر آرای خود (یعنی اقشار مرفه و زیبا و سطحی پسند) نهایت استفاده را بکند.
از قدیم گفته اند اگر می خواهید به عمق شخصیت یک فرد پی ببرید به دوستانش نگاهی بیندازید تا متوجه بشوید که او به چه منش و رفتاری گرایش دارد.
به نظر شما اشاره رئیس جمهور محترم آقای روحانی در دو جمله پایین چه کسی است؟
یر کننده که مورد رضایت مقام معظم رهبری هم نبوده است و همچنین تبلیغات گسترده و نشان دادن آن به عنوان یک موفقیت بزرگ. امروز رئیس بانک مرکزی در سخنانی صریح و آشکار می گوید تقریبا هیچ چیز عاید ایران نشده است. هیچ چیز!