این برای صدا و سیما خوب نیست که یک
مجری تلویزیون در مقابل رئیس جمهور بنشیند و بخواهد او را در مقابل انظار
یک ملت تحقیر کند. من علی رغم اینکه آقای حیدری را یکی از مجری های توانا
و اهل مطالعه و آگاه صدا و سیما می دانم اما در این مصاحبه از او بدم آمد.
آقای حیدری خیال کرد باید سوار موج شود و همانند دیگران که منافعشان اقتضا
می کند، آقای دکتر احمدی نژاد را به چالش بکشد و او را تحقیر کند.
آنچه
بدیهی است آقای دکتر احمدی نژاد در دولت نهم و دهم
در پست " دانشگاهی که مدرک نمی دهد " توضیح دادیم که چرا دزفول شهر مدیر پرور است. برای مطالعه می توانید روی
لینک فوق کلیک کنید. حال با توجه به پست قبل می خواهم در این مجال به
اشخاصی اشاره کنم که دزفولی هستند و در دزفول نیستند. و نبودن این اشخاص در
دزفول آه از نهاد برخی دوستان درآورده. اگرچه دیدگاه بنده به این موضوع
کاملا مثبت است و صدور مدیر به دیگر استان ها را امر پسندیده ای می بینم
دلایلش را هم در ادامه مطلب خواهم آورد.
چرا مدیران لایق دزفول سر از شهرهای دیگر در می آورند؟
نشسته
ایم با هم حرف می زنیم کمی درد و دل، کمی اظهار نظر، کمی بحث. پدر گله می
کند از دزفول. البته گله های پدر معمولا سطحی است و اهل غصه خوردن نیست. به
این خصوصیت اخلاقی اش غبطه می خورم.
اگر چه بال و پر ناتوانمان دادند
ولی برای پریدن زمانمان دادند
خبر دهید دوباره به بال فطرس ها
مجال پر زدن آسمانمان دادند
به احترام ملائک امانت حق را
به دست فاطمه ی مهربانمان دادند
بدون واسطه امشب کنار سجاده
تمام حسن خدا را نشانمان دادند
وقتش رسیده تا به بیانم توان دهید
این حرفهای مانده به دل را زبان دهید
وقتش رسیده روی پر جبرئیل ها
شعری به قلب این قلم از آسمان دهید
تامیوه ی رسیده مضمون به ما رسد
قدری درخت واژه تان را تکان دهید
هرچه گامشون خورن ورش تپو !
نه شمل اوردشه (na shamal ovordesha)
نه ممل اوردشه (na mamal ovordesha)
تکل بیده .... اُ اوردشه (tokole bida .... o ovordesha)
1-
بوته چای جزو معدود گیاهانی است که به دلیل وجود سموم فراوان در بافت آن،
در طبیعت هیچ آفت جدی به جز انسان ندارد! مزارع این گیاه نیاز به سمپاشی
ندارند و هیچ چرنده، پرنده، حشره و ... به آن نزدیک نمی شود. اگر در بین
علوفه چهارپایان (هر نوع که باشند) حتی کمی برگ چای باشد، حیوان به محض
جویدن آنها را از دهانش بیرون می ریزد!
داوود به من پیامک داده: این جماعت فرق بین تولد و عروسی را نمی فهمند. سیا نرمه نرمه پخش می کنند.یکی از شعر هایی که دزفولی ها برای بچه های خود می خوانند شعر " دو دو مشک دو" (1) است. این شعر که محتوای جالبی دارد خوانده می شود برای کودکان زیر یک سال. شاید هم تا دو سال جواب بدهد. یک نوع شعر حرکتی است. یادم می آید بچه های بزرگتر فامیل بچه های چند ماهه را روی پاهایشان می گذاشتند و درحالی که به بچه یک نوع سواری حرکتی می دادند این شعر را برایش می خواندند:
