خورشید عالم تاب

نشسته ام پای سفره شام. دست پخت همسرم را می خورم. قرمه سبزی. تلویزیون را روشن کردم. در حالی که طبق معمول دخترم از سرو کله ام بالا می رفت شبکه های صدا و سیمای ایران اسلامی را مرور کردم تا رسیدم به یک برنامه مسابقه آشپزی.

گوینده: شما فقط 20 دقیقه فرصت دارید تا بسته های خوراکی را باز کنید و تشخیص بدهید که مواد لازم مربوط به کدام غذا است؟

اما ما پس از ده دقیقه اسم این غذا را روی مانیتور ظاهر می کنیم.

چشمم افتاد به داور مسابقه که یک مرد بور بود. مرد سفید پوستی که شبیه ایرانی ها نبود با موهای سفید. داور مسابقه همچنان که دستش روی ساعت شروع مسابقه بود منتظر فرمان مجری بود تا دکمه را بفشارد.

همینطور که داشتم به داور فکر می کردم گفتم شاید ایرانی باشد. بالاخره در ایران هم شمایل هایی شبیه غربی ها پیدا می شود. و همین طور که در افکار خودم غوطه ور بودم متوجه شدم که بله ....

متاسفانه داور مسابقه یک شخص غربی است. از اسمش فهمیدم.

یحتمل آقای فرانسوا که داور مسابقه آشپزی در ایران است اهل فرانسه باشد. شاید هم یک کشور دیگر. چه اهمیتی می دهد؟

اما آنقدر از این قضیه متاسف شدم که برنامه را نیمه کاره رها کردم تا بیایم در وبلاگم اعتراض خودم را بنویسم.

من میگو خیلی دوست دارم. مخصوصا با پیاز. اما نمی دانم میگوی دو پیازه چه مزه است. ولی احساس می کنم غذایی که ده دقیقه آماده کردن مواد آن مثل خرد کردن پیاز و پاک کردن میگو و آماده کردن سبزی ها طول می کشد و کمتر از ده دقیقه هم پخت آن زمان می برد شاید یک غذای سالم نباشد. چرا؟؟؟ چون خوب پخت نشده است.

ما در خوزستان و اهواز و دزفول و شوشتر و آبادان و بهبهان و خرمشهر و ماهشهر و ... غذاهای خیلی خوشمزه ای داریم. علی الخصوص ما خوزستانی ها که اهل غذاهای دریایی و انواع ماهی ها هستیم. از ماهی شکم پر با رب انار و سبزی های بسیار خوشمزه بگیر تا ماهی کبابی تا ماهی هایی که با روغن محلی و حیوانی با لذیذ ترین برنج های عنبر بوی تولیدی شهرهای خوزستان با خوشبو ترین روغن های محلی درست می شوند.

از قلیه ماهی مان که نگو. قلیه ماهی ای که با ادویه جات و فلفل و ادویه کاری درست می شود که پس از تناول باید انگشت های خودت را بشماری که همراه با میل غذا کم نشده باشند.

و همه این غذاها که خوراکی های بسیار خوشمزه ای هستند نه ظرف 20 دقیقه که هرکدام برای پخت درست و اصولی طبق طب اسلامی باید از یک ساعت تا چند ساعت روی اجاق گاز بمانند. و غذاهای ایرانی خوزستانی کجا و فست فود های [بخوانید غذاهای سریع] 20 دقیقه ای کجا.

چرا در صدا و سیمای جمهوری اسلامی باید شکم پرستی آن هم به سبک غربی آن تبلیغ شود؟

چرا داور مسابقه پخت غذا باید یک غربی باشد؟ مگر در ایران کدبانوی تحصیل کرده نداریم؟

چرا باید یک فرانسوی به ما یاد بدهد که سفره را چگونه تزیین بکنیم؟

چرا ترکیب غذای را از یک غربی یاد بگیریم؟؟؟

آقایان در صدا و سیما توضیح بدهند که چرا؟ مگر ما آن همه دغدغه سبک زندگی ایرانی و اسلامی نداریم؟ پس چرا داور مسابقه باید غربی باشد؟

عجیب که مدتی است روی ادبیات فارسی در صدا و سیما حساس شده ام. این روزها لغات غربی زیاد می شنوم از این تلویزیون خودمان.