ملت ایران بار را بر گرده حسن روحانی گذاشت
دوشنبه, ۲۷ خرداد ۱۳۹۲، ۰۷:۲۰ ق.ظ
اگر
بخواهیم به این موضوع منطقی بنگریم درخواهیم یافت که مسئولیت ریاست جمهوری
بسیار سنگین و طاقت فرساست. رئیس جمهور یعنی مسئول در مقابل همه مشکلات و
گرفتاری ها. حالا هر مشکل و مسئله ای که پیش می آید چشم همه به دهان حسن
روحانی است. حسن روحانی شخصی است که مورد اتفاق اکثریت آرای ملت ایران شد.
کسی که مورد حمایت هاشمی و تایید خاتمی است. اگرچه او خود را نماینده اصلاح
طلب ها نمی داند لکن برخی از اصلاح طلب ها او را خودی می دانند. هرچه باشد
او در دولت خاتمی دبیر شورای عالی امنیت و مسئول پرونده هسته ای ایران
بوده است.
بدون شک انتخاب حسن روحانی مهر تاییدی بود بر آزادی مردم در حکومت جمهوری اسلامی. همان آزادی رایی که رسانه های دنیا یک بار در زمان خاتمی مثال و طعم ان را دیده و چشیده بودند. هرچند منتقدین افراطی حکومت جمهوری اسلامی رای دادن به حسن روحانی را به مثابه اکل میته (خوردن گوشت مردار) می دانند لکن با رای دادن به او نشان دادند، به معنای واقعی به تقلب و عدم آزادی در نظام جمهوری اسلامی اعتقادی ندارند و آن را حقه ای می دانند برای فرار از شکست. درحالی این گروه از اصلاح طلبان به وی رای دادند که خود معتقدند دین از سیاست جداست و نباید روحانیت وارد عرصه سیاست شود. نظیر این اشخاص کسانی بوند مانند ابراهیم یزدی و هوادارانش.
به هر حالت انتخاب حسن روحانی را می شود از ابعاد گوناگونی تحلیل کرد. شاید بتوان گفت که بی طرفی و تعادل حسن روحانی و عدم گرایش افراطی به سوی احزاب باعث شد که مردم به وی اعتماد کنند و به او رای بدهند؛ چه بسا مردم تصور می کنند که حسن روحانی شخصی است با گرایشات اصلاح طلبانه، که مورد تایید رهبری هم می باشد. لکن اگر بخواهیم آرای شهرها و کلان شهرها را کنار بگذاریم باید بپذیریم که مردم روستاهای ایران هنوز به روحانیت اعتقاد راسخ دارند و جوسازی های رسانه ای خارجی نتوانسته روحانیت و دین را در اذهان این قشر از جامعه مخدوش کند. بنا بر این اگر این تحلیل درست باشد می توان تصور کرد که اصولگرایان با تکیه بر این تاکتیک خواهند توانست پس از روحانی افسار ریاست جمهوری را به دست بگیرند.
درنهایت باید خوشحال بود که حضور آزادانه سلایق مختلف در انتخابات ریاست جمهوری مورد تایید اکثریت ملت ایران بود به طوری که منجر به مشارکت 72 درصدی مردم در این انتخابات شد مشارکتی که نشان از اعتماد و اعتقاد به نظام جمهوری اسلامی می دهد اما تاریخ به مردم ایران ثابت کرده که انتخاب رئیس جمهور همچون انتخاب هندوانه است. یک هندوانه در بسته که هیچ کس از درون آن خبر ندارد. حال باید دید آیا حسن روحانی خواهد توانست فشار تحریم ها را بکاهد؟ شاید این خواسته کسانی باشد که به او رای داده اند. اما باید دید حسن روحانی در قبل برقراری مجدد رابطه اقتصادی چه امتیازی به کشورهای تحریم کننده خواهد داد تا آنها را راضی کند؟ بدون شک استکباری که ما را مورد تحریم اقتصادی قرار داده راضی به پیشرفت های هسته ای ایران نیست. آیا بازهم باید قید پیشرفت و توسعه هسته ای را بزنیم و متکی به انرژی های تمام شدنی نفت باشیم؟ آیا در شان ایران هست که در مقابل دشمن دست گدایی دراز کند؟ حسن روحانی یک بار نشان داده که اهل امتیاز دادن است.
پانوشت: تحلیل های دوستانم را بخوانید
1- لینک و استناد حضور ابراهیم یزدی پای صندوق رای.
2- تحلیل حاج مصطفای عزیز را هم بخوانید.
3- تحلیل مجدالدین عزیز هم خواندنی است.
4- تحلیل آقا سجاد (جهت مطالعه).
5- این هم از اعتراض زینب سادات.
بدون شک انتخاب حسن روحانی مهر تاییدی بود بر آزادی مردم در حکومت جمهوری اسلامی. همان آزادی رایی که رسانه های دنیا یک بار در زمان خاتمی مثال و طعم ان را دیده و چشیده بودند. هرچند منتقدین افراطی حکومت جمهوری اسلامی رای دادن به حسن روحانی را به مثابه اکل میته (خوردن گوشت مردار) می دانند لکن با رای دادن به او نشان دادند، به معنای واقعی به تقلب و عدم آزادی در نظام جمهوری اسلامی اعتقادی ندارند و آن را حقه ای می دانند برای فرار از شکست. درحالی این گروه از اصلاح طلبان به وی رای دادند که خود معتقدند دین از سیاست جداست و نباید روحانیت وارد عرصه سیاست شود. نظیر این اشخاص کسانی بوند مانند ابراهیم یزدی و هوادارانش.
به هر حالت انتخاب حسن روحانی را می شود از ابعاد گوناگونی تحلیل کرد. شاید بتوان گفت که بی طرفی و تعادل حسن روحانی و عدم گرایش افراطی به سوی احزاب باعث شد که مردم به وی اعتماد کنند و به او رای بدهند؛ چه بسا مردم تصور می کنند که حسن روحانی شخصی است با گرایشات اصلاح طلبانه، که مورد تایید رهبری هم می باشد. لکن اگر بخواهیم آرای شهرها و کلان شهرها را کنار بگذاریم باید بپذیریم که مردم روستاهای ایران هنوز به روحانیت اعتقاد راسخ دارند و جوسازی های رسانه ای خارجی نتوانسته روحانیت و دین را در اذهان این قشر از جامعه مخدوش کند. بنا بر این اگر این تحلیل درست باشد می توان تصور کرد که اصولگرایان با تکیه بر این تاکتیک خواهند توانست پس از روحانی افسار ریاست جمهوری را به دست بگیرند.
درنهایت باید خوشحال بود که حضور آزادانه سلایق مختلف در انتخابات ریاست جمهوری مورد تایید اکثریت ملت ایران بود به طوری که منجر به مشارکت 72 درصدی مردم در این انتخابات شد مشارکتی که نشان از اعتماد و اعتقاد به نظام جمهوری اسلامی می دهد اما تاریخ به مردم ایران ثابت کرده که انتخاب رئیس جمهور همچون انتخاب هندوانه است. یک هندوانه در بسته که هیچ کس از درون آن خبر ندارد. حال باید دید آیا حسن روحانی خواهد توانست فشار تحریم ها را بکاهد؟ شاید این خواسته کسانی باشد که به او رای داده اند. اما باید دید حسن روحانی در قبل برقراری مجدد رابطه اقتصادی چه امتیازی به کشورهای تحریم کننده خواهد داد تا آنها را راضی کند؟ بدون شک استکباری که ما را مورد تحریم اقتصادی قرار داده راضی به پیشرفت های هسته ای ایران نیست. آیا بازهم باید قید پیشرفت و توسعه هسته ای را بزنیم و متکی به انرژی های تمام شدنی نفت باشیم؟ آیا در شان ایران هست که در مقابل دشمن دست گدایی دراز کند؟ حسن روحانی یک بار نشان داده که اهل امتیاز دادن است.
پانوشت: تحلیل های دوستانم را بخوانید
1- لینک و استناد حضور ابراهیم یزدی پای صندوق رای.
2- تحلیل حاج مصطفای عزیز را هم بخوانید.
3- تحلیل مجدالدین عزیز هم خواندنی است.
4- تحلیل آقا سجاد (جهت مطالعه).
5- این هم از اعتراض زینب سادات.