مقدمه:
یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِن کُنتُمْ فِی رَ‌یْبٍ مِّنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن تُرَ‌ابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِن مُّضْغَةٍ مُّخَلَّقَةٍ وَغَیْرِ مُخَلَّقَةٍ لِّنُبَیِّنَ لَکُمْ ۚ وَنُقِرُّ فِی الْأَرْ‌حَامِ مَا نَشَاءُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ثُمَّ نُخْرِ‌جُکُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ۖ وَمِنکُم مَّن یُتَوَفَّىٰ وَمِنکُم مَّن یُرَ‌دُّ إِلَىٰ أَرْ‌ذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْلَا یَعْلَمَ مِن بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئًا ۚ وَتَرَ‌ى الْأَرْ‌ضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَ‌بَتْ وَأَنبَتَتْ مِن کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ ﴿٥﴾ (سوره حج)
ترجمه: اى مردم، اگر در باره برانگیخته شدن در شکّید، پس [بدانید] که ما شما را از خاک آفریده‌ایم، سپس از نطفه، سپس از علقه، آنگاه از مضغه، داراى خلقت کامل و [احیاناً] خلقت ناقص، تا [قدرت خود را] بر شما روشن گردانیم. و آنچه را اراده مى‌کنیم تا مدتى معین در رحمها قرار مى‌دهیم، آنگاه شما را [به صورت] کودک برون مى‌آوریم، سپس [حیات شما را ادامه مى‌دهیم] تا به حد رشدتان برسید، و برخى از شما [زودرس] مى‌میرد، و برخى از شما به غایت پیرى مى‌رسد به گونه‌اى که پس از دانستن [بسى چیزها] چیزى نمى‌داند. و زمین را خشکیده مى‌بینى و[لى] چون آب بر آن فرود آوریم به جنبش درمى‌آید و نمو مى‌کند و از هر نوع [رستنیهاى] نیکو مى‌رویاند. (۵) (سوره حج)
این روزها حسابی لذت می برم از دخترم فاطمه. هر روز که می گذرد فهمیده تر می شود. اگرچه هنوز
خورشید عالم تاب
شامم سیه تر است زگیسوی دلکشت خورشید من برآی که وقت دمیدن است
آینه در آینه تکثیر شد
فاطمه خندید و جهانگیر شد
ماشاء الله
از خدا یک بچه سالم می خواستم. خدا را شکر همان شد. از خدا هم می خواستم که بچه ام فعال و پر جنب و جوش باشد. باز هم خدا را شکر همان شد. اما ... حالا به محض اینکه تکبیره الاحرام را می گویم. چهار دست و پا می آید و سجاده ام را میکشد و همه چیز را به هم می ریزد. من هم که با دیدن این دختر دلربا هواسم از خدا پرت می شود و مدام هی قند در دلم آب می شود. در همان حالت هواسپرتی رو به خدا می کنم و می گویم خدایا چه شیرین شکری به من دادی. همه زندگی من
نشسته بودم و درحالی که کتاب دعا رو مقابلم گرفته بودم داشتم با دنبال کردن جمله های " سبحانک یا ...." با مداح همراهی می کردم. هیئت شلوغ بود. جا هم خیلی تنگ. همه چفت هم نشسته بودن. توی هیئت هم پر از جیرجیرک های لعنتی بود. دیگه همه چشمشون ترسیده بود. اگر یه پوست تخمه آفتابگردون رو زمین می دیدیم خیلی با احتیاط نیگاش می کردیم فکر می کردیم جیرجیرکه. نفر جلوییم هم که خیلی از جیرجیرک چندشش میشد
هید برای یک وبلاگ نویسدوستانی که تازه وارد هستند و حاج احمد ما را نمی شناسند قبلا در این پست تعریفش را کرده ام. یادتان می آید گفتم حاج احمد خیلی شوخ بود. شوخی های حاج احمد در ایمیل هایش هم خودنمایی می کرد. ایمیل حاج احمد از این قرار است:
با کلی دلهره رفته بودم تهران برای مصاحبه. نتیجش خیلی برام مهم بود. شاید می تونست توی زندگی ام تغییر ایجاد کنه و شایدم شروعی می شد برای تغییر سرنوشت. پیش خودم فکر می کردم اگر اینا منو نمی خواستند این همه منو از اهواز تا تهران برای یه مصاحبه فراخوان نمی کردند. با همین فکر به خودم تسکین می دادم. اما دوباره پیش خودم فکر می کردم: درسته که اینا منو نیاز دارن ولی اگر توی مصاحبه خیط بکارم و خراب کنم ممکنه ردم کنن. دوباره با همین فکر، همه اعتماد به نفسم هری می ریخت زمین. بعضی وقتا خودم رو می زدم به بیخیالی و به خودم می گفتم بابا هرچی می خواد بشه! بیخیال! خیر همه ما دست خداست. اگر ردم کنند حتما توش یه خیری هست.
اما دوباره فکرای